151007 Youngstreet Radio - จดหมายจากคิมจงอิน

ทุกๆวันของพวกเรา กำลังเดินทางอยู่กับใช้ชีวิต เรากำลังเต็มที่กับสิ่งที่เราสามารถทำได้ และสิ่งทีจะทำการเดินทางครั้งนี้สนุกๆสุดๆ สวัสดี ตัวฉัน

เรื่องเกิดประถม ที่ผมได้ดูภาพยนตร์เรื่อง Billy Elliot เรื่องราวของเด็กชายบิลลี่ที่อาศัยอยู่ในเหมืองถ่านหินที่ใฝ่ฝันอยากเป็นนักบัลเล่ต์ 

ช่วงเวลาที่ได้ดูภาพยนตร์เรื่องนี้ หัวใจของผมเริ่มเต้น ‘เอาล่ะ จะลองเรียนบัลเล่ต์ดู’ ต่อเนื่องจากการเรียนเต้นแจ๊ส ก็ได้เรียนเต้นบัลเล่ต์ 

และผมก็ได้เป็นศิลปินฝึกหัด

ช่วงที่เป็นศิลปินฝึกหัด ผมเป็นที่รู้จักในนามของเด็กที่มาถึงห้องซ้อมคนแรกและออกจากห้องเป็นคนสุดท้าย 

การเคลื่อนไหวของกล้ามเนื้อสะโพก การสั่นไหวเวลาที่หมุนตัว ไปจนถึงความรู้สึกที่ส่งไปถึงปลายนิ้ว คือสิ่งที่คนอื่นๆไม่อาจรับรู้ได้ 

หากยังไม่ถูกใจ ก็จะไม่มีทางออกจากห้องซ้อม ไม่ว่าจะเทศกาล วันหยุด หรือแม้แต่วันปิดเทอม ผมก็จะประจำตัวเองอยู่ในห้องซ้อมตลอด

ไม่รู้ว่าคนอื่นที่มองมาอาจจะบอกว่าผมโง่ จะได้เดบิวต์หรือเปล่าก็ไม่รู้ ทำไมถึงซ้อมเป็นบ้าเป็นหลังขนาดนั้น เพื่อนก็เดบิวต์ไปแล้วไม่ใช่เหรอ  

ไม่รู้ว่าจะเกิดคำถามว่า สิ่งตอบแทนการฝึกซ้อมอย่างหนักคืออย่างนี้เหรอ ผมแค่อยากทำให้เต็มที่สุดเพื่อให้สามารแสดงในสิ่งที่ตัวเองมั่นใจได้ 

ผมมีความเชื่อว่าเหงื่อที่เสียไปในห้องซ้อมจะไม่มีทางสูญเปล่าอย่างแน่นอน

มีประโยคที่ว่า ช่วงของคนคนนึงเป็นทัสนียภาพอันสวยงามของใครอีกคนหนึ่ง 

ผมหวังว่าในซักวันหนึ่งภาพลักษณ์แบบนี้ของผมจะเป็นทัศนียภาพที่สวยงามของใครอื่นได้